روايه مكتمله بقلم ندي الجندي

باستغراب اختى مين انا كنت ولد وحيد

ساره ازاى انت اول يوم شوفتنى فيه قولتلى أن اختك متجوزه وعايشه فى كندا مع جوزها

مروان بتذكر اه

بصراحه يا ساره انا

 معنديش اخوات خالص

انا يوم ماقولتلك كده قولتلك كده عشان مټخافيش

اللى هو انا عندى اخت فامش هأذيكى

قولتلك كده عشان ترضى تيجى ومتفهمنيش غلط

خصوصا انك رفضتى تيجى لمى عرفتى أن انا قاعد لوحدى بقلم ندى الجندى

مروان اوعى تكونى زعلانه

ساره لا ابدا بس اى حد مكانى كان هيخاف

مروان عشان كده انا كذبت بس والله كان قصدى خير انك بس متقلقيش

ساره بكذب انا احترم فيك انك صارحتنى بالحقيقه

مهما كانت الحقيقه بتضايق ساعات لكن بتدى ثقه للى قدامك انك صارحته

مروان اه طبعا

ساره فى حاجه تانيه انا معرفهاش ولا ده بس بقلم ندى الجندى

مروان فكر يقولها بس

لا لا خلاص مافيش داعى انى اقولها انا كده كده سيبت الطريق ده خلاص وهبدا معاها حياه جديده وكأن ده محصلش

مروان بكذب لا مافيش اى حاجه انا مخبيها عليكى انتى دلوقتى تعرفى عنى كل حاجه

عدى اليوم

تانى يوم ساره حكت لميرا على اللى حصل

ميرا الكداب يبقى ده فعلا كل ده كان بيمثل عليكى

ساره بدموع انا لحد امبارح كان نفسى يقولى الحقيقه انا والله حبيته حبيته اوى

كان نفسى كل ده يطلع كڈب

لكن فعلا ده كل اللى قالهولى كڈب فى كڈب

 بس على قد ما حبيته هامحيه من حياتى

هو فاكر أن ماليش اصل زى ما قال

لا انا بكره هبقى ايه وكل ده ولا اى حد هايفرق معايا

ميرا جدعه خليكى قويه متخليش حاجه تكسرك ابدا

ميرا هتعملى ايه فى موضوع الامضه

انا هاروحله النهارده

ميرا تحبى اجى معاكى

ساره لا انا هتصرف انا

عند محسن

ساره بتخبط

يتبع

.

الحلقة 32 

عند محسن

طالعه السلم وهى مخنوقه بقالى سنتين مجتش المكان ده يارب يارب يمضى واخلص بقى

ساره بتخبط

سماح ايوه مين وبتفتح الباب

سماح پصدمه ايه ده هو انتى لسه عايشه

ساره زقتها ودخلت بقلم ندى الجندى

وسعى من قدامى

سماح اسنتى عندك رايحه فين

ساره پحده ايه هاخد منك الاذن قبل أما ادخل ولا ايه هو فين

سماح بمغزى وكنتى فين طول السنتين دول يا محترمه

ساره مردتش عليها ودخلت فتحت الاوضه اللى فيها محسن بقلم ندى الجندى

اول مافتحت الاوضه كانت هترجع من ريحه الاوضه

ساره ايه الارف ده

قربت من السرير

كان محسن نايم صحى لمى سمع صوتها

محسن پصدمه ساره ازيك يا بنتى

ساره هو ايه ده فيه ايه بقلم ندى الجندى

الاوضه قذره ليه كده وايه الريحه المقرفه دى

انا مش قادره اتكلم هنا عايزاك فى موضوع ممكن تيجى نتكلم بره

 وخرجت قعدت فى الصاله

بس محسن مجاش

دخلت تانى الاوضه فى ايه مجتش ليه

وبصت لسماح انتى عملتى ايه فى الشقه خليتى رحيتها كده

يلا لوسمحت نتكلم بره مخرجتش ليه بقلم ندى الجندى

سماح بسخريه ميقدرش يخرج يا عنيا

ساره بإستغراب ليه بقلم ندى الجندى

راحت سماح شالت البطانيه من عليه

وبانت أن رجله مبتوره و الرجل التانيه مش بيحركها السرير كان غرقان ميه ومتوسخ وريحه بشعه كأنه متنضفش من سنين

ساره شهقت من الصدمه

ومحسن بصلها بحزن وانكسار على اللى هو وصل ليه

ساره مش عارفه تتكلم تقول ايه مصدومه من اللى هيا شيفاه بقلم ندى الجندى

محسن اكيد فرحانه فيا ربنا اخدلك حقكك يا بنتى وعاقبنى على اللى انا عملته معاكى انتى وأمك

ساره بهدوء اللهم لا شماته هفرح فيك ليه

محسن حس بأمل يعنى ممكن تسامحينى يا ساره

سامحينى يا بنتى وارجعى أعدى هنا معايا

شوفتى ابوكى متبهدل ازاى وازاى بقى حاله

كويس انك رجعتى

ساره بهجوم دلوقتى بقيت ابويا ولما كنت بترجاك انى افضل وهاكون خدامه ليك رفضت

اسامحك اسامحك ازاى بقلم ندى الجندى

انت اللى بدلت الغالى بالرخيص

امى اللى كانت طول عمرها شيلاك فوق راسها ومستحملاك مۏتها بحسرتها

نسيت كل حاجه ورحت اتجوزت بعد ۏفاتها بأسبوع ومش بس كده رمتنى فى الشارع

مفكرتش حتى أنا هعيش ازاى ولا هعمل ايه

شاورت على سماح بقلم ندى الجندى

مش دى مش هى دى اللى طردتنى عشانها

استغلت مرضك وذلاك

انما امى كانت ست اصيله بقلم ندى الجندى

لو كان ده حصلك وهى عايشه كانت وقفت جنبك وساندتك بقلم ندى الجندى

محسن انا عارف انى غلطت وربنا عاقبنى بس ارجعى

ساره ارجع انت لو مكنش حصلك كده عمرك ما كنت هتدور عليا ولا هتقول كده

انت برده عايزنى ارجع عشان مصلحتك

انا حتى لو سامحتك فى حقى عمرى ما هسامح فى حق امى

ادعى ربنا يسامحك ويخفف عنك

لكن انا مش قادره اسامح بقلم ندى الجندى

محسن بدموع هيهون عليكى تسيبى ابوكى كده انا عارف انك اصيله وطيبه زيها وانا مش هاهون عليكى

ساره مانا هونت عليك ورميتنى ومفكرتش فيا

وفعلا امى كانت حنينه واصيله وراعتك

بس شوف انت قدمتلها ايه مقابل ده ذل

واهانه وضړب وفى الاخر ماټت

سماح امال انتى جايه شقتى ليه بقلم ندى الجندى

ساره نعم شقتك شقتك منين بقلم ندى الجندى

هو عشان تعب بقت شقتك

ساره انا ممكن ارميكى بره دلوقتى حالا

ويطلقك

وقربت من محسن

انا مستعده اعد واخدمك وهحاول انسى اللى حصل وابعد الست دى عننا

محسن بصلها بحزن مينفعش اطلقها

ساره بزعيق ليه باقى عليها ليه دى موقفتش جنبك

انا هراعيك وهحاول انسى اللى فات

سماح الشقه دى بأسمى يا عنيا

يعنى انتوا هنا ضيوف عندى يعنى لو حد هيطلع بره هيبقى انتى وابوكى

ساره پصدمه ايه بقلم ندى الجندى

انت كتبتلها الشقه باسمها

حتى شقى وتعب امى كتبته باسمها

انت ازاى تعمل كده

انا فعلا غلطانه مافيش حد بيتغير

وطلعت الورقه والقلم من جيبها

وقربت منه عايزاك تمضيلى الورقه دى ومش هتشوف وشى تانى ابدا بقلم ندى الجندى

محسن بدموع لا يا ساره سامحينى يا بنتى

ساره بصړاخ متقولش بنتى

انا مش بنتك أمضى خلينى امشى

سماح يمضيلك على ايه يا بت انتى

ساره بصتلها بقرف وانتى مال اهلك

ساره يلا

محسن ايه ده

ساره انا مسافره تبع الكليه ولازم امضتك

محسن انتى دخلتى كليه ازاى وكنتى فين

ساره اللى معاه ربنا يقدر يعمل اى حاجه

ربنا عدل وعمره ماينسى حد مظلوم

أمضى يلا

محسن دخلتى كليه ايه بقلم ندى الجندى

ساره بجمود طب

محسن طب احكيلى عيشتى ازاى السنتين دول

وعملتى فيهم ايه بقلم ندى الجندى

سماح بسخريه اكيد مشيت فى الطريق اللى كلنا عرفينه مش شايف لبسها الغالى

ساره كل ده كاتمه غيظها ومش راديه تتكلم

ساره الورقه يلا

محسن متسافريش يا ساره متسبنيش

ساره انا مش هتكلم تانى لو عايز تقدملى خدمه بجد وتكفر عن اللى انت عملته امضيلى الورقه

محسن خد منها والورقه والقلم ومضاها

لو ده فعلا هيكفر ولو جزء بسيط

خدى يا بنتى واداها الورقه بقلم ندى الجندى

سماح راحه تشد منها الورقه

استنى هنا اما نشوف مضتك على ايه بنت صابرين

ساره طبقت الورقه وعانتها فى جيبها

ساره اتعصبت لمى جابت اسم امها على لسانها

ساره انا طول الوقت وأنا سكتالك لكن الظاهر الطيبه متنفعش مع امثالك

ساره جابتها من شعرها وقعتها على الأرض ونزلت فيها ضړب

ساره بقى انتى يا حقېره عماله تغلطى فيها وانا سكتالك لكن تجيبى سيره امى ھدفنك هنا

سماح متكومه على الأرض وساره جايبها من شعرها لحد ما خصل كتير طلعت فى ايديها

وبتضربها بكل غل

شقى امى وتعبها خدتيه وخلتيه يطردنى وكمان مش سالمين من لسانك انتى ايه حيه

سماح عماله تصوت

ساره فين عقد